Pracownia Projektowa M Kwadrat 
Koncepcja formalna kładki zakłada organiczne wpisanie formy w istniejącą strukturę komunikacyjną i przestrzenną. Prostolinijne połączenie brzegów byłoby obce unikalnej strukturze formalnej obwałowań Wisły i falistej linii dachów Mangghi oraz murów Wawelu. Dlatego zaprojektowano „esowaty” rzut dwujezdniowej kładki przy jednoczesnym, łukowatym wyniesieniu jej nawierzchni w kierunku pionowym.
Rozwiązanie urbanistyczne powiązań komunikacyjnych opiera się na istniejących ciągach pieszo-jezdnych i ścieżkach rowerowych. Różnice wysokości obwałowań można pokonywać częściowo istniejącymi pochylniami i schodami, zachowując w pełni dotychczasowe ścieżki oraz projektując nowe połączenia „ślimakiem” w sąsiedztwie Mangghi i łukowatą pochylnią w sąsiedztwie Wawelu.
Uzyskany efekt plastyczny, przestrzenny i konstrukcyjny kładki może budzić luźne skojarzenia ze Smokiem Wawelskim, co stanowi dodatkowy atut projektowanej konstrukcji inżynierskiej.
Wglądy widokowe na Wawel i Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej, z poziomu wałów wiślanych nie są zakłócane żadnymi elementami konstrukcyjnymi, które nie przewyższają wysokością klucza łukowatego wygięcia podłogi kładki. Natomiast ażurowa, kratownicowa konstrukcja nośna belek kładki stwarza wrażenie lekkości również z poziomu nabrzeża Wisły.
Projekt zrealizowano we współpracy autorskiej z APPP-ANDRZEJ GETTER.
